Vakantie met papa, mama en Boyd!

Lieve vrienden en familie,

Wat heb ik een heerlijke twee weken gehad. Op zaterdagavond kwamen namelijk papa, mama en Boyd mij opzoeken hier in Kigali, Rwanda. Het wachten op Kigali International Airport duurde lang maarja dan heb je ook wat, eindelijk weer met z’n viertjes! Eindelijk kon ik alles in levende lijve vertellen, want dat gaat toch wel een stuk gemakkelijker dan via whatsapp of skype. Met uitzicht over de duizenden lichtjes van Kigali drinken we ons eerste biertje en proosten we op de vele biertjes die nog gedronken mogen worden in deze vakantie!!

De eerste paar dagen laat ik hen Kigali zien wat echt ontzettend leuk was om te doen. Ze lezen erover, ze zien foto’s maar nu ze er zelf zijn snappen en voelen ze toch een stuk beter waar ik nou al zes weken lang gezeten heb. We gaan naar de markt (toch wel een van mijn favoriete plekjes in Kigali), Genocide Memorial Centre, de universiteit (University of Rwanda, KIST), mijn oude huis en wijk (Kimihurura), Nyamirambo en nemen de bus (302), moto en taxi gewoon omdat je alles hier geprobeerd moet hebben.

Dan is het tijd om Kigali te verlaten en samen met hen de rest van Rwanda te ontdekken en naar buurland Oeganda te gaan. We beginnen in Musanze (Ruhengeri) het vulkaangebied in Rwanda waar de gorilla’s zich bevinden. Het is echt een prachtig gebied waar bergen en vulkanen zijn, velden met witte bloemetjes, dorpjes en heel veel kinderen. Wij besluiten Mount Bisoke te beklimmen, het schijnt zwaar te zijn tijdens het regenseizoen maar om eerlijk te zijn hadden wij het wel een beetje onderschat. We begonnen in prachtige velden vol bloemen, maar al snel stonden we tot aan onze enkels in de modder. Papa en mama hadden de modder al snel gezien maar Boyd en ik besloten toch voor de top te gaan. Het grote geluk wat wij hadden was dat het de hele dag niet heeft geregend. Om half 1 was daar dan eindelijk het bordje van de top (3711m), We did it!! De terugweg was vreselijk, het doel was verdwenen en al gaven we niks om de modder uitglijden in buffelpoep is toch iets wat ik liever had overgeslagen. Je zou verwachten dat zoiets alleen in films gebeurt maar nee hoor het overkwam mij. In de vallei zagen we pap en mam weer en zij hadden ook een erg leuke dag gehad. Het vulkaan gebied is echt prachtig en zij hebben zingende en dansende kindjes gezien waar ik toch best wel een beetje jaloers op was.

Na Volcanoes National Park zijn wij naar Lake Kivu gegaan. Hier hebben wij kerst gevierd zoals vele Rwandezen uit Kigali dat doen. Het is een heel groot meer en aan de overkant is Congo. Hier konden we tot rust komen na de vermoeiende hike. Een rustige plek, prachtig hotel en heerlijke stoelen aan het meer.

Van Lake Kivu zijn we naar Lake bunyonyi in Oeganda gegaan. Een veel kleiner meer waardoor de heuvels en overkant duidelijker te zien zijn. Helaas vanwege de krappe planning hebben we hier maar een ochtend doorgebracht maar dat was het zeker waard. We zijn hier naar een weeshuis gegaan voor kinderen die hun ouders verloren hadden door AIDS. We zagen hun klaslokaal, ze deden traditionele dans en waren blij met alles wat je hen gaf. Het was mooi om te zien en doet ons natuurlijk des te meer beseffen hoe goed wij het hebben in Nederland.

De sceneries die je vanuit de auto ziet naar de volgende plek zijn adembenemend. Zoveel mensen zijn er langs de weg en de bedrijvigheid in de dorpjes zijn ook elke keer weer genieten. De ene keer is er een koeienmarkt, dan weer veel ui of bananen waar ze in handelen. Ook het gewas verschilde per gebied. Overal zijn heuvels maar de ene keer zijn er terrassen met verschillende gewassen, dan weer ongerepte natuur en tussen Bunyonyi en Queen Elizabeth park kwamen we heel veel theeplantages tegen. De theeplantages leken wel op teletubbieland. Zo gifgroen zijn die blaadjes en de heuvels waren glooiender en minder hoog.

Verschillen die ons opvielen tussen Oeganda en Rwanda zijn het volgende. In Oeganda rijden ze links en Oeganda kent meer verschillende landschappen en daarnaast zie je veel houten huisjes die je in Rwanda toch niet echt meer ziet. Ook ligt er veel plastic in de berm (in Rwanda is plastic verboden en wordt alles vervoerd in papieren zakken in plaats van plastic zakken) en oogt het wat dat betreft minder georganiseerd.

Een safari mag natuurlijk niet ontbreken wanneer je in Afrika op bezoek bent. De safari doen we in Queen Elizabeth National Park. De uitgestrekte vlakte, Savanne, is echt adembenemend mooi en als je dan af en toe een olifant, buffel, hert, everzwijn of zelfs maar de oren van een leeuw spot maakt dat het helemaal af. Naast het park is het ook nog een prachtig gebied met een rivier, bergketens en kraters. Hier komen we op een voetbalveldje waar kinderen met een bal spelen die gemaakt is van plasticzakken. Na een fanatiek potje voetbal met hen gespeeld te hebben besluiten we hen een echte bal te geven. Dolgelukkig met de nieuwe bal laten ze ons meteen een potje voetbal zien. De bal wordt vaak buiten geschopt omdat ze nog niet gewend zijn dat deze bal echt rolt en veel minder weerstand heeft.

De laatste dagen brengen we al wandelend door in dorpjes van Rwanda en al zittend op de terrassen van Kigali. Nagenietend van al het moois wat we gezien hebben. Het afscheid is moeilijk, gek om hier weer alleen achter te blijven. Het voelt allemaal weer zo vertrouwd met z’n viertjes en nu weet ik weer extra wat ik moet missen. Maar het aftellen is begonnen. Nog maar een klein maandje in Rwanda waar ik ontzettend van ga genieten.

Gelukkig Nieuwjaar iedereen en tot snel !!

Veel liefs, Marlou-Floor