Health care centre in Muhanga

Hallo allemaal!

De afgelopen 2 weken heb ik mogen meelopen (kijken) in een health care centre dichtbij Muhanga, Rutobwe. Iedere ochtend vertrekt de bus 6 uur (African time: 6:15) en hobbelen we een uur lang over een zandweg naar het health care centre. Dit hobbelen vind plaats in een bus waar 12 stoelen inzitten maar zo’n 16 mensen inzitten, volgepropt dus. Op het health care centre begint de dag met een gebed en vergadering. Het zingen is erg gezellig maar van de vergadering snappen wij natuurlijk niks. Dan gaan we naar de boutique tegenover de health care centre om een Chai (lees mierzoete thee met melk) te drinken en een cakeje of een oliebol, onze second breakfast om deze 2x zo lange ochtend door te komen. Er lijkt al een halve dag op te zitten maar dan is het nog maar 9 uur. Wat we dan kunnen doen is in het kantoortje van Taher, onze Amerikaanse vriend die hier twee jaar lang zit, zitten en wat Rwandees leren of rondlopen in de omgeving. Als dit niet het einde was geweest van de drie maanden had ik waarschijnlijk best nog wel wat moeite willen stoppen in deze taal maar nu voelt het toch een beetje nutteloos. Wel zien wij allemaal in dat zonder de taal, wij eigenlijk vrij weinig kunnen uitvoeren/meehelpen. De mensen die hier komen kunnen echt geen Engels en ook het personeel is hier niet heel vaardig in.

Naast velen uren wachten en vooral kijken hebben we toch met een aantal dingen kunnen meehelpen. Zo hebben we bij de receptie geholpen, namen overzetten in het grote boek. Dit is lastiger dan het lijkt hoor, want de handschriften zijn onleesbaar en de namen onherkenbaar. Het stelt heel weinig voor, en het is best wel een beetje schaamtelijk dat dit simpele werk al nuttig aanvoelt maar toch waren wij er erg blij mee. Ook wordt het contact met de verpleegsters beter en beter, volgens mij zijn ze meer tijd kwijt ons de dingen uit te leggen maar toch vinden ze het erg gezellig en worden era f en toe nog wat woorden in het Frans gewisseld. Verder hebben wij geholpen bij immunisatie. De kinderen hier krijgen verschillende vaccinaties, wij hielpen bij de mazelen. De moeders moeten hier een hele middag voor vrij nemen en zitten veel te wachten, het kan/mag allemaal een stuk efficiënter. Verder worden de kinderen gewogen, wij konden hierbij meehelpen, de kinderen in een tuigje hijsen en aan de weegschaal hangen en hun gewicht invullen op het formulier die de standaarden aangeeft van gewicht naar leeftijd. De kindjes zijn zo schattig, kruipen over de vloer, soms zie je plas uit een broekspijp komen: jajaa gewoon op de grond, verder ruikt het er muffig maar genoeg te zien. Nadat de kinderen gewogen zijn worden binnen 5 minuten alle vaccinaties gedaan. Er wordt ons zelfs aangeboden de vaccinaties te geven, voor blanken gelden geen regels, maar hier hebben wij natuurlijk nee op gezegd, beetje gek om zomaar baby’s te prikken.

Ook zijn we op home visits geweest. Taher had 5 ouders van een ondervoede kinderen uitgelegd hoe ze het beste hun planten konden planten om op deze manier meer variëteit aan te brengen in de maaltijden. Wanneer je de wortels 2x dieper graaft, hoef je ze minder water te geven en wordt de ruimte beter benut. De dorpjes zijn erg afgelegen en er staan een paar huizen. Op een gegeven moment liepen er zo’n 20 kinderen achter ons aan die we vermaakten door te huppelen, stampen en hinkelen. Eenmaal bij het huis moesten wij wachten en heb ik hen de kabouter plop dans ‘geleerd’ en fruit en groentes laten opnoemen in het Engels. Het was erg schattig!

Wat ik wel nog heb kunnen doen en waar ik erg blij mee ben is een vragenlijst afnemen bij vrouwen die borstvoeding geven. Deze vragenlijst (Baecke-questionnaire) over fysieke activiteit heb ik ook bij 8 Nederlandse vrouwen afgenomen en nu kan ik beter Nederland met Rwanda vergelijken. Voor mijn thesis vergelijk ik het energie gebruik van lacterende Rwandese en Nederlandse vrouwen met behulp van de Doubly labeled water techniek. Met behulp van deze vragenlijst is het niet alleen hoeveel energie ze gebruiken maar heb ik ook een beetje meer inzicht in waaraan ze hun energie kwijt zijn.

Andere dingen die mij bij het health care centre opvallen is dat je nergens je handen kan wassen met stromend water laat staan met zeep, beetje gek op een plek waar hygiëne zo belangrijk is en zelfs wordt gepromoot. Verder hebben wij ook echt zieke mensen gezien, een meisje zien overgeven gewoon op de vloer, en niemand die één kick geeft. Dit vind ik wel heftig om te zien. Mensen worden hier niet geholpen naarmate de ernst van de situatie.

Verder was denk ik de belangrijkste gebeurtenis de lunch. De Amerikaanse jongen kookte altijd voor ons. Hij woont in het dorp in een huisje met wel elektriciteit, geen stromend water en 1 gaspitje. Ondanks gebrek aan hygiëne en kleine ruimte kookt hij heerlijk, zoals een curry, linzen, gestoomde groente..

Om vijf uur vertrekt de bus weer richting Muhanga. Althans 5 uur is het nooit geweest, tot nu toe was het tussen 17.25 en 18.15. Jaa geduld en flexibel zijn is wel iets wat ik geleerd heb de afgelopen tijd. Eenmaal thuis moet er gekookt worden, douchen en slapen om de volgende ochtend weer fris en fruitig aan de dag te beginnen. Achteraf gezien ben ik stiekem best een beetje blij dat wij maar 2 weken in Muhanga zitten, het is super vermoeiend en verder is er weinig te beleven, althans misschien hadden wij verder moeten zoeken maar daarvoor waren we telkens te moe.

In de weekenden hebben we lekker de toerist uitgehangen, zo hebben we Nyanza bezocht waar de King’s palace staat, zijn we een dag gaan wandelen bij lake Kivu ditmaal het plaatsje Kibuye (Karongi) en zijn we naar Akagera National Park geweest. Hier hebben wij de leeuw mogen zien, giraffen, zebra’s en nog veel meer dieren!

De komende dagen ga ik al mijn favoriete plekjes in Kigali langs, het schema is al gemaakt, zo staat Mount Kigali, de markt, een dagje zonnen bij het zwembad en ons favoriete restaurant: Blueberry op het programma. En dan donderdagavond vlieg ik naar huis, weer terug met de taxi naar het vliegveld, een laatste blik op alle heuvels (met lichtjes), precies zoals het hier drie maanden geleden begonnen is. Ik ben erg blij dat ik dit heb mogen meemaken maar kijk ook erg uit om iedereen vrijdagochtend weer in de armen te sluiten. Tot heel snel allemaal !!

Heel veel liefs,

Marlou-Floor