Electriciteit de rode draad door dit verhaal

Inmiddels ben ik nog maar net halverwege maar het eind lijkt al in zicht te komen. Dit komt omdat ik zojuist mijn laatste week op de uni gehad heb en mijn mini literatuur review heb afgeschreven. Mijn laatste wandeling door Kimihurura heb gemaakt en mijn tas is ingepakt. Morgenavond komen papa, mama en Boyd voor 2 weken naar Rwanda. Lekker vakantie kerst en oud- en nieuw vieren. In januari gaan wij (Laura, Marion, Malou en ik) dan nog maar voor een maandje naar Muhanga een plaatsje een uur vanaf Kigali om in health care centres te helpen. De precieze uitvoering ervan weten we nog niet maar ze zijn er zo goed als zeker van dat we daar aan de slag kunnen, al moeten we het eerst zien en dan geloven.

Als ik dit schrijf zit het leven op de uni er dus op. Geen unilunches meer, geen droge cake meer, niet meer met het busje naar de uni en niet meer wachten op het langzame internet. Zoals jullie hieruit waarschijnlijk merken ga ik de uni niet echt missen. Wel ga ik het drukke leven in Kigali missen. Er is altijd wat te doen en dit zal in Muhanga wel anders zijn. De bioscoop is hier maar 2000 RWF. De films zijn alleen in Engels en zonder ondertiteling, hieruit blijkt wel dat het alleen voor de westerse mensen is of hoogopgeleide. De bioscoopzaal was dan ook praktisch leeg toen wij naar de James Bond film gingen. Verder draaien er helaas alleen maar actiefilms en niet the Hunger Games… Daarnaast zijn we ook nog een avond gaan bowlen met 2 broers die we tijdens onze trip naar Nyamata ontmoet hadden. Bowlen gaat hier niet automatisch (geen stroom voor nodig ;)), er staat iemand achter die de kegels weer klaar zet en de score invoert in de computer. Erg grappig om te zien dat wanneer er iets fout gaat, de persoon zelf weer het aantal kegels omgooit. Ook zijn we naar happy hour geweest bij Inema. Inema is een art café waar ze hele mooie maar dure schilderijen verkopen. Op donderdag is er altijd happy hour en is de wijn eindelijk betaalbaar. Daarna doorgegaan naar een karaoke bar (Beiroet) om daar nog wat te eten. Erg geslaagde avonden.

Om toch nog een beetje mijn shopverslaving te stillen kan je kleding op maat laten maken op de markt. Er zijn heel veel kraampjes met heel veel verschillende stoffen, teveel keuze eigenlijk. Elke keer zie je weer een andere leuke stof of vind je de stof die je leuk vond toch niet meer zo leuk. De overeenkomst die alle stoffen hebben is druk en kleurrijk.  Vervolgens moet je ook nog zelf het model uitzoeken, het nadeel is dat het jurkje wel wat anders uitvalt dan je verwacht maar gelukkig kan je hem gewoon laten vermaken en teruggaan.

De laatste vier dagen heb ik een plekje voor mijzelf gehad in een andere Airbnb. Na 6 weken een kamer met Laura gedeeld te hebben is het heerlijk om even een eigen plekje te hebben. Er was veel gedoe in het huis waar wij 6 weken lang met plezier hebben gewoond. Het uitzicht, de patio, de warme douche, het zwembad, de tuin om in te zonnen gaan we zeker missen maar de laatste week was alles een beetje anders. De huisbaas, een hele nare man, had onze housemaid en guard (Grace en Francois) ontslagen en zonder hen was het toch niet hetzelfde. Het is heel gek dat hier elke dag je bed wordt opgemaakt, je kamer wordt schoongemaakt en de was wordt gedaan. Hier kan ik nog steeds niet zo goed aan wennen. Daarnaast was de laatste week elke avond de stroom op. Ditmaal niet vanwege een powercut maar gewoon omdat er telkens maar voor een dag stroom gekocht werd. Je kunt hier gewoon de straat op gaan en stroom kopen voor je huis (cash power).  Alleen was de communicatie met de guard onmogelijk en duurde het vaak lang voordat het weer was opgelost. Ook hebben we een landelijke powercut gehad. Bijna een hele zaterdag hebben we zonder stroom gezeten en dan merk je toch wel hoe afhankelijk je ervan bent. Geen computer, telefoon leeg, niet wassen, geen druk op de kranen en dan ook nog eens geen warm water staat gelijk aan niet douchen. Wij hebben desondanks een heerlijke middag gehad bij Shokola, een café in de buurt waar je heerlijke smoothies kan bestellen en die hun eigen generator hebben. Hier hebben we dan ook alles aan de lader gezet want wie weet hoelang dit kon duren.

Inmiddels zijn we gewend om op zondag even de stad uit te gaan. Ditmaal zijn we naar Nyabogobo gegaan en hebben we een heerlijke wandeling gemaakt naast de rijstvelden naar de Nyaborongo brug. Vrienden zijn hier snel gemaakt. Al snel ging een local mee om ons de weg te wijzen. Als je denkt dat Nederlanders nieuwsgierig zijn en je nakijken dan kunnen Rwandezen er al helemaal wat van. We lijken soms wel een kermisattractie zo erg worden we nagestaard. Ook was er een te schattig meisje die ons maar bleef aankijken. Tjaa het leven van een mzungu… Ze is tegen wel 10 mensen aangebotst omdat ze mij maar bleef aankijken en ook in een plas water gestapt. Jammer dat je dan niet een paar woorden kan wisselen. Nadat ik Amakuru (hoe gaat het) heb gevraagd dan houdt het wel op. Kinyarwanda is een onmogelijke taal. Al weet je het woord dan is de uitspraak weer totaal anders. Zo wordt de ‘k’ vaak uitgesproken als een ‘ch’, maar ook weer niet altijd….

Zoals de titel al voorspelde is er nog een voorval met electriciteit. Donderdag 17 december om 10.00 uur gingen de Justin Bieber kaartjes in de verkoop en samen met Malou (meisje hier) en Lisette (in Nederland) zaten we klaar om deze te kopen. Uitgerekend op dit moment vond er een powercut plaats. Ook Lisette in Nederland is het niet gelukt om kaartjes te kopen. Helaas! Het dichtst wat ik bij Justin Bieber kwam die dag was het liedje ‘What do you mean’ tijdens de karaoke die avond.

Vandaag heeft er een referendum plaatsgevonden over president paul Kagame’s derde termijn. Deze verandering zou Kagame toestaan om tot 2034 te regeren. De uitslag scheen niet spannend te zijn. Kagame Rwanda Patriotic Front heeft in 1994 the genocide geëindigd en daarom zullen veel mensen ja stemmen, bang voor een andere genocide. Kagame wordt enerzijds geprezen omdat het land onder hem succes zou zijn opgekrabbeld na de genocide. Anderzijds is er kritiek op onder andere het tegenwerken van de politieke oppositie en de sterk ingeperkte persvrijheid. De sociale controle is dan ook erg groot.

Rwanda lijkt een ontzettend welvarend schoon land, maar als je even verder kijkt dan je neus lang is zie je toch overal armoede. Het is een gekke tegenstelling, zoveel dingen zien er heel mooi en heel Europees uit terwijl je op andere momenten toch echt de armoede ziet. Wat me nog meer opvalt is dat ik heel veel gehandicapten voorbij zie komen. Ze kruipen met slippers aan hun handen en dikke lagen eelt op de knieën.

Ik sluit af met nog een aantal typische Rwandese gerechten. Naast de buffets kun je overal samosa en chapatti verkrijgen. Samosa zijn drie hoekjes van deeg gevuld met of groentes of vlees, de chapatti is een soort pannenkoek maar dan zout wat vooral lekker is met avocado (guacamole). Ook zijn er oliebol-achtige dingen (geen idee hoe het heet) te koop die ik nog niet gegeten heb maar zeker met oud- en nieuw ga proberen.

Fijne feestdagen iedereen en tot in het nieuwe jaar!!

Liefs,

Marlou-Floor