De eerste week in Kigali
7 november 2015 - Kigali, Rwanda
Muraho!
Ongeveer een week geleden zat ik nog in spanning of ik donderdagochtend wel daadwerkelijk naar Rwanda kon vliegen, het visum was namelijk nog steeds niet geregeld omdat we de invitation letter van de universiteit maar niet kregen. Rond vier uur woensdagmiddag was dan eindelijk alles geregeld en kreeg ik de mail met ‘you are most welcome to the country of a thousand hils and a million smiles!’ Dat klinkt zeer positief, ik heb er zin in!
Het afscheid op Schiphol was moeilijk als altijd en doet me des te meer beseffen hoe goed ik het in Nederland heb en hoe veel ik iedereen ga missen (How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard – Winny the Pooh). Maar je moet er wat voor over hebben, het avontuur en dat is het zeker. In de afgelopen week hebben we (Laura en ik) vooral de toerist uitgehangen en al zoveel gave dingen gezien en al zulke bijzondere momenten meegemaakt maar laat ik beginnen bij het begin.
Donderdagavond arriveerde we in Kigali en werden we opgehaald door de man (Pat) van de Airbnb waar wij een maand zullen verblijven. Erg vriendelijk en vol enthousiasme vertelde hij over Kigali en Rwanda en door de taxiramen konden we ondertussen genieten van alle lichtjes die zo goed te zien zijn omdat Kigali (Rwanda) erg heuvelachtig is. Prachtig ! Ons verblijf is een mooi huis met vele kamers en een zwembad waar ook nog 3 Zweedse meisjes zitten die hier 2 maanden blijven. Erg gezellig dus. Ik heb foto’s toegevoegd om een beeld te geven.
Kigali is verdeelt in verschillende wijken en door de heuvels is alles verder weg dan het lijkt. Ons huis bevindt zich in Kimihurura. Het gele gedeelte in de kaart. Er zijn verschillende vervoersmogelijkheden hier in Kigali, zo kun je een taxi (3000Rfr), moto (500-800Rfr) of de bus (200Rfr) nemen. En 1000Rfr is ongeveer €1,20. De moto is een veelgebruikt vervoersmiddel en begint zelfs al aardig te wennen. Met bus 302 kunnen we naar het centrum waar Hotel des Mille Collines (bekend van de film Hotel Rwanda) zich bevindt, de universiteit, de Kigali City Tower en de Union Trade Centre. Dit gedeelte van de stad hebben we meteen de vrijdag bekeken. Per moto zijn we hiernaar toe gegaan en werden we rondgeleid door twee Nederlandse meisjes die er al ruim een maand zitten. Leuk om te zien hoe erg zij zich al thuis voelen en hoe nieuw en onwennig alles hier tot nu toe aanvoelt. Vooral aan het aanstaren moet ik erg wennen. We gingen lunchen bij een buffet waar je voornamelijk zetmeelrijke producten aantreft zoals aardappel, spaghetti, rijst, etc. maar deze scheen luxe te zijn met ook salades. Daarna hebben we alles geregeld zoals onze studentfee, een lokale sim, boodschappen etc.
Zaterdag hebben we de omgeving van het huis verkend. Het was Umuganda, dat is public cleaning day. In het hele land wordt er dan verboden de straat op te gaan tussen 8-11 om mee te werken aan de community zoals straten schoonmaken, reparaties, bomen planten. Het was dan ook erg rustig op de weg, geen moto , taxi of busje te zien. We zitten in een luxe buurt met allemaal grote huizen maar wel aan een rode zandweg. Tijdens een rondje lopen is er al zo veel te zien, overal waar je kijkt zie je dingen die je normaal niet ziet, een avocado-, mango- of bananenboom, een grote hagedis, mensen die even uitrusten in de schaduw, manden op hoofden, het is zo levendig op straat. ‘s Avonds zijn we uit eten geweest met de Zweedse meisjes.
Zondag zijn we naar het Kigali Memorial Centre geweest. Erg indrukwekkend. Het is gek om te bedenken dat iedereen die je op straat tegenkomt en die ouder is dan 21 jaar de genocide (april - juni 1994) heeft meegemaakt. Dat maakt dat het nog dichter bij komt en gewoon verschrikkelijk hoe vrienden zo je vijand kan worden. In deze drie maanden tijd zijn bijna een miljoen mensen wreed en gewelddadig vermoord, om stil van te worden.
In de rest van de week hebben elke dag een verschillende wijk bezocht. Zo heb je de wijk Nyamirambo. Hier hebben we doorheen gewandeld en vooral heel veel huisjes en lokale mensen gezien, het is een hele levendige wijk waar je uren kunt rondkijken en nog steeds nieuwe dingen opvalt. Dit is de belangrijkste moslimwijk waar zich ook moskeeën bevinden. Verder is Rwanda voor het overgrote deel christelijk. Dan heb je nog de wijk Kycyriru waar alle ambassades zich bevinden en brede lanen zijn. En een wijk Remera die dicht bij het vliegveld bevindt en het Amahoro stadium heeft. Wij zijn hier rondgeleid door een Rwandese student die toerisme studeert en ons heel graag de stad wilde laten zien. Erg vriendelijk en hij heeft ons zelfs een traditionele dans laten zien uitgevoerd door kinderen die aan het oefenen waren. Zo leuk! Het enthousiasme en de energie van die kinderen is echt aanstekelijk en onze dag kon niet meer stuk, althans dat dacht ik. Totdat ‘s avonds we in bed lagen en we zeker wisten dat er bedwantsen in ons bed zitten. Wat een ramp. Gelukkig wordt het grondig aangepakt met gif, hebben we nieuw bed gekregen en lijkt de bron weg te zijn. Toch zijn we bang dat die beestjes zich al in onze kleding hebben genesteld en we er niet meer vanaf komen. Laten we nu vooral positief blijven denken en goed op blijven letten en hopelijk neem ik ze niet mee naar Nederland mocht ik er nog 3 maanden last van blijven hebben.
Gisteren zijn we naar de lokale markt geweest; Kimironko. De meeste konden verassend goed Engels en de eerste souvenirs zijn al binnen. Daarnaast heeft de markt een veel grotere variëteit dan de supermarkt. De supermarkten vielen de eerste week erg tegen, de prijzen zijn duurder dan verwacht en ook het aanbod groente en fruit is erg beperkt. Maar de markt is een goede oplossing waar we nog met veel plezier vaker heen zullen gaan, de sfeer is er zo goed ! ‘s avonds hebben we bananenbier en goosberrywine gedronken wat beide niet mijn favoriet zullen worden en zijn we voor het eerst uitgeweest in de Must, the place to be op donderdagavond schijnt. Het was een ervaring zullen we zeggen met zowel musungu’s (blanken) als afrikanen en Westerse liedjes afgewisseld met Afrikaanse liedjes.
Hieronder nog een paar leuke feitjes/ veelvoorkomende gebeurtenissen over Rwanda:
-Plasticzakken zijn hier verboden, alles wordt gedaan in papierenzakken en hierdoor is het straatbeeld van Kigali ook erg schoon denk ik.
-Je ziet mensen op straat niet eten.
-Mensen krijgen hier de vrijdagmiddag vrij om te sporten
-Er zijn geregeld powercuts, dan valt de stroom uit maar tot nu toe zijn ze ook erg snel weer opgelost.
Heel veel kusjes uit Rwanda,
Marlou-Floor
Ongeveer een week geleden zat ik nog in spanning of ik donderdagochtend wel daadwerkelijk naar Rwanda kon vliegen, het visum was namelijk nog steeds niet geregeld omdat we de invitation letter van de universiteit maar niet kregen. Rond vier uur woensdagmiddag was dan eindelijk alles geregeld en kreeg ik de mail met ‘you are most welcome to the country of a thousand hils and a million smiles!’ Dat klinkt zeer positief, ik heb er zin in!
Het afscheid op Schiphol was moeilijk als altijd en doet me des te meer beseffen hoe goed ik het in Nederland heb en hoe veel ik iedereen ga missen (How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard – Winny the Pooh). Maar je moet er wat voor over hebben, het avontuur en dat is het zeker. In de afgelopen week hebben we (Laura en ik) vooral de toerist uitgehangen en al zoveel gave dingen gezien en al zulke bijzondere momenten meegemaakt maar laat ik beginnen bij het begin.
Donderdagavond arriveerde we in Kigali en werden we opgehaald door de man (Pat) van de Airbnb waar wij een maand zullen verblijven. Erg vriendelijk en vol enthousiasme vertelde hij over Kigali en Rwanda en door de taxiramen konden we ondertussen genieten van alle lichtjes die zo goed te zien zijn omdat Kigali (Rwanda) erg heuvelachtig is. Prachtig ! Ons verblijf is een mooi huis met vele kamers en een zwembad waar ook nog 3 Zweedse meisjes zitten die hier 2 maanden blijven. Erg gezellig dus. Ik heb foto’s toegevoegd om een beeld te geven.
Kigali is verdeelt in verschillende wijken en door de heuvels is alles verder weg dan het lijkt. Ons huis bevindt zich in Kimihurura. Het gele gedeelte in de kaart. Er zijn verschillende vervoersmogelijkheden hier in Kigali, zo kun je een taxi (3000Rfr), moto (500-800Rfr) of de bus (200Rfr) nemen. En 1000Rfr is ongeveer €1,20. De moto is een veelgebruikt vervoersmiddel en begint zelfs al aardig te wennen. Met bus 302 kunnen we naar het centrum waar Hotel des Mille Collines (bekend van de film Hotel Rwanda) zich bevindt, de universiteit, de Kigali City Tower en de Union Trade Centre. Dit gedeelte van de stad hebben we meteen de vrijdag bekeken. Per moto zijn we hiernaar toe gegaan en werden we rondgeleid door twee Nederlandse meisjes die er al ruim een maand zitten. Leuk om te zien hoe erg zij zich al thuis voelen en hoe nieuw en onwennig alles hier tot nu toe aanvoelt. Vooral aan het aanstaren moet ik erg wennen. We gingen lunchen bij een buffet waar je voornamelijk zetmeelrijke producten aantreft zoals aardappel, spaghetti, rijst, etc. maar deze scheen luxe te zijn met ook salades. Daarna hebben we alles geregeld zoals onze studentfee, een lokale sim, boodschappen etc.
Zaterdag hebben we de omgeving van het huis verkend. Het was Umuganda, dat is public cleaning day. In het hele land wordt er dan verboden de straat op te gaan tussen 8-11 om mee te werken aan de community zoals straten schoonmaken, reparaties, bomen planten. Het was dan ook erg rustig op de weg, geen moto , taxi of busje te zien. We zitten in een luxe buurt met allemaal grote huizen maar wel aan een rode zandweg. Tijdens een rondje lopen is er al zo veel te zien, overal waar je kijkt zie je dingen die je normaal niet ziet, een avocado-, mango- of bananenboom, een grote hagedis, mensen die even uitrusten in de schaduw, manden op hoofden, het is zo levendig op straat. ‘s Avonds zijn we uit eten geweest met de Zweedse meisjes.
Zondag zijn we naar het Kigali Memorial Centre geweest. Erg indrukwekkend. Het is gek om te bedenken dat iedereen die je op straat tegenkomt en die ouder is dan 21 jaar de genocide (april - juni 1994) heeft meegemaakt. Dat maakt dat het nog dichter bij komt en gewoon verschrikkelijk hoe vrienden zo je vijand kan worden. In deze drie maanden tijd zijn bijna een miljoen mensen wreed en gewelddadig vermoord, om stil van te worden.
In de rest van de week hebben elke dag een verschillende wijk bezocht. Zo heb je de wijk Nyamirambo. Hier hebben we doorheen gewandeld en vooral heel veel huisjes en lokale mensen gezien, het is een hele levendige wijk waar je uren kunt rondkijken en nog steeds nieuwe dingen opvalt. Dit is de belangrijkste moslimwijk waar zich ook moskeeën bevinden. Verder is Rwanda voor het overgrote deel christelijk. Dan heb je nog de wijk Kycyriru waar alle ambassades zich bevinden en brede lanen zijn. En een wijk Remera die dicht bij het vliegveld bevindt en het Amahoro stadium heeft. Wij zijn hier rondgeleid door een Rwandese student die toerisme studeert en ons heel graag de stad wilde laten zien. Erg vriendelijk en hij heeft ons zelfs een traditionele dans laten zien uitgevoerd door kinderen die aan het oefenen waren. Zo leuk! Het enthousiasme en de energie van die kinderen is echt aanstekelijk en onze dag kon niet meer stuk, althans dat dacht ik. Totdat ‘s avonds we in bed lagen en we zeker wisten dat er bedwantsen in ons bed zitten. Wat een ramp. Gelukkig wordt het grondig aangepakt met gif, hebben we nieuw bed gekregen en lijkt de bron weg te zijn. Toch zijn we bang dat die beestjes zich al in onze kleding hebben genesteld en we er niet meer vanaf komen. Laten we nu vooral positief blijven denken en goed op blijven letten en hopelijk neem ik ze niet mee naar Nederland mocht ik er nog 3 maanden last van blijven hebben.
Gisteren zijn we naar de lokale markt geweest; Kimironko. De meeste konden verassend goed Engels en de eerste souvenirs zijn al binnen. Daarnaast heeft de markt een veel grotere variëteit dan de supermarkt. De supermarkten vielen de eerste week erg tegen, de prijzen zijn duurder dan verwacht en ook het aanbod groente en fruit is erg beperkt. Maar de markt is een goede oplossing waar we nog met veel plezier vaker heen zullen gaan, de sfeer is er zo goed ! ‘s avonds hebben we bananenbier en goosberrywine gedronken wat beide niet mijn favoriet zullen worden en zijn we voor het eerst uitgeweest in de Must, the place to be op donderdagavond schijnt. Het was een ervaring zullen we zeggen met zowel musungu’s (blanken) als afrikanen en Westerse liedjes afgewisseld met Afrikaanse liedjes.
Hieronder nog een paar leuke feitjes/ veelvoorkomende gebeurtenissen over Rwanda:
-Plasticzakken zijn hier verboden, alles wordt gedaan in papierenzakken en hierdoor is het straatbeeld van Kigali ook erg schoon denk ik.
-Je ziet mensen op straat niet eten.
-Mensen krijgen hier de vrijdagmiddag vrij om te sporten
-Er zijn geregeld powercuts, dan valt de stroom uit maar tot nu toe zijn ze ook erg snel weer opgelost.
Heel veel kusjes uit Rwanda,
Marlou-Floor
Leuk je te kunnen volgen via deze blog.Ben zelf ook erg van Afrika gaan houden toen ik 3 jaar in Tanzania gewoond heb , je zult er heel veel beleven waar je de rest van je leven vaak aan terug zult denken. Die sfeer , die prachtige kleurrijke vrouwen , de geuren , het heerlijke fruit , die aardige goedlachse mensen en de prachtige natuur. Als je de kans hebt ook Tanzania te bezoeken zeg ik DOEN ! Liefs Lenie