So much to do and so little time

Hola lieve Nederlanders,

De tijd vliegt hier (lekker cliché)! Ik ben alweer ruim over de helft van mijn hele verblijf hier in Guatemala. Het blijft soms toch wel een beetje gek om hier voor zo’n korte tijd zo’n leven op te bouwen maar het bevalt goed! Het is hier trouwens echt niet alleen maar mooi weer. We zitten hier hoog en ’s middags wordt het al snel bewolkt en heb ik eigenlijk altijd mijn trui wel aan. Inmiddels is het regenseizoen ook echt begonnen! Elke middag hebben wij wel een flinke bui. De straten van Xela kunnen de enorme regenbuien soms niet aan en dat betekent flinke overstromingen, je moet soms bijna letterlijk naar de overkant zwemmen (lees tot je knieën in het vieze water wat gemengd is met modder en afval want dat gooien ze allemaal gewoon op straat en veroorzaakt dan ook weer de verstopte afvoerputten).

Uiteindelijk ben ik toch verhuisd naar een andere kamer. Ik voelde mij eigenlijk net helemaal thuis in EntreMundos maar heb toch gekozen voor iets meer licht, een fijner bed en een waanzinnig uitzicht. Mijn huisgenootjes kan ik gewoon blijven zien dus dat is erg fijn en op deze manier heb ik gewoon het beste van twee werelden. Verder is mijn doordeweekse leven niet veel veranderd ten opzichte van het vorige verslag. Dit bestaat nog steeds uit de ochtenden naar CeSSIAM, lunchen met tortilla met avocado en ei, het eten van heerlijk fruit: mijn nieuwe verslaving verse kokosnoot, natuurlijk mango en papaya en anananas, uit-eten met huisgenootjes, potluck dinners, of lekker een boek lezen in het park en boodschappen doen. Alles wandelend door het straatleven van Xela en waardoor je merkt dat het leven hier ‘rustiger’ is. Iedereen heeft zijn eigen ding en alles kost hier meer tijd wat je natuurlijk als inefficiënt kan zien maar vooral ook als moment van ontspanning. Hoewel het leven hier dus zwaarder kan zijn is het ook simpeler en waarschijnlijk minder stressvol. Dit zijn ook dingen waar we het over hebben tijdens de Spaanse lessen. Verschillen, overeenkomsten, positieve, negatieve eigenschappen, cultuur, gewoontes noem het allemaal maar op!

En dan naast het dagelijkse leven doordeweeks zijn er natuurlijk de toeristische/ drukke weekenden om toch nog net wat meer van het land te zien of nogmaals te zien en te genieten van het moois wat Guatemala te bieden heeft. Genoeg te vertellen over mijn afgelopen twee weekenden zo ben ik naar lago chicabal geweest, chichicastenango markt, uitgegaan en een weekend naar het strand geweest in combinatie met de mangrove bossen.

Lago Chicabal is een kratermeer in een vulkaan. Het is echt een prachtige plek midden in een soort van tropisch regenwoud (cloudforest). Wij hadden een toeristische manier naar boven genomen per soort truck wat doooodeng was langs de afgrond. Ik was veel liever gaan lopen maar er was een goede reden voor namelijk dat wij voor de mist boven zouden zijn. En dat was ook zo! Zo zagen wij eerst het kratermeer van bovenaf, daarna liepen wij door het woud naar beneden en een rondje om het meer. Eerst helemaal open en zonnig waardoor wij een goed overzicht kregen en alle offers en bloemen zagen. Naarmate wij verder om het meer liepen trok de mist in. Echt magisch en dit voegde nog wat extra mysterie toe aan deze mystieke plek. Een lokale maya legendes vertelt ons dat vele jaren geleden het mystieke meer op een andere plaats was gesitueerd. De vrouwen wasten daar hun kleding en de honden dronken er van het water. Omdat deze dingen het heilige water misbruikten had moeder aarde het meer verborgen. De grootouders merkten op dat het meer er niet meer was en zij waren verrast en bezorgd omdat het meer een plek was van de regen waar de Shamans bidde voor een succesvolle oogst het volgende jaar. Zij begonnen met bidden en bidden en vroegen om vergiffenis voor de mensen. Uiteindelijk hebben zij het meer gevonden maar op een andere plek. Vanwege dit is het vandaag de dag nog steeds verboden voor mensen om hun kleding te wassen in het meer, te zwemmen of dat honden van het water drinken. Voor de Mam mayans is dit een heilige plek en blijft zo puur voor honderden jaren. Kortom een perfect ochtendtripje en daarna ook nog eens de terugweg door een echt klein landbouwdorpje. De afwisseling met huizen, veel was (zondag = wasdag), uitgestrekte landbouwvlaktes en af en toe natuurlijk wat mensen. Echt genieten zo puur! Eenmaal thuis heb ik even mijn rust gepakt op mijn balkon met prachtig uitzicht over de stad. Soms toch wel een beetje overweldigend als je bedenkt wat je allemaal ziet en doet en gek om te beseffen dat je hier zoveel mee maakt. Veel tijd om hierin weg te dromen was er niet want ’s avonds hadden wij met een groep van 20 man afgesproken te eten in Sabor de India, een Indisch restaurant.

Daarnaast ben ik ’s avonds ook nog uitgegaan en hier moet ik toch ook wel even wat over vertellen. Het begon in een bar La Frida waar je vanalles kon drinken zoals mezquiltas, veel cocktails en tequila. Daarnaast krijg je hier altijd popcorn bij je drankjes wat echt een perfecte snack is! Ik was van plan om daarna naar huis te gaan want ook de volgende dag had ik weer een ‘druk’ programma maar Jane haalde mij over om toch nog 1 drankje te doen in Shamrock cafe en daar heb ik zeker geen spijt van. Het was een super gezellig cafe met zowel Spaanse als Engelse muziek, veel bier en naast bier zijn de tequila shots ook niet aan te slepen. Daarnaast danst hier echt iedereen wat echt heerlijk is en ja ze kunnen hier ook nog eens onwijs goed dansen! Om 00.25 echter eindigde het al. Gered door de politie zullen we maar zeggen. Wat er precies aan de hand was geen idee. Alles sluit hier normaal om 1.00 maar om 00.25 stonden er dus zo’n 30 a 40 politieagenten binnen en buiten de bar met wel 5 politie auto’s. Heel bijzonder het blijft een apart land want zoveel politie heb ik er hier nog nooit bij elkaar gezien en er gebeuren hier wel ernstigere dingen. Echter weet ik niet precies wat er aan de hand was maar zo lag ik toch nog op een redelijke tijd in mijn bed.

De volgende dag om 6.30 ging mijn wekker weer om naar de markt te gaan samen met Emilie en Shaun. Per chickenbus, en dit ging soepel. We lazen het lokale nieuws in de ochtendkrant waar je niet heel blij van wordt, alleen maar gevuld met moorden of verkeersongelukken. Maar weer snel focussen op het prachtige landschap en de mensen en verkopers in de bus. De markt waar ik vorig jaar al geweest was is de grootste van Guatemala. Super druk met zowel lokalen als toeristen en iedereen probeert te onderhandelen. Een overdaad aan kleur, stoffen, tassen etc. Je raakt hier niet uitgekeken.

Na dit drukke weekend was het maandag tijd om bij te komen en iedereen weer even op de hoogte te brengen van al mijn belevenissen maar ook om weer de verhalen van Nederland te horen via skype. En zo begon mijn dagelijkse leven weer maar was het eigenlijk ook zo weer weekend waarin ik klaar was voor mijn volgende tripje: het strand!

Ik had de mogelijkheid om met de Spaanse school mee te gaan naar het toeristische en feestende Monterico of met een groep meiden naar een lokaal strand dicht bij de Mexicaanse kust. Ik heb voor het laatste gekozen omdat het net wat meer of the beaten track was en ik wel wat ontspanning kon gebruiken. Deze reis begon helaas wat minder ontspannen als geplant. Ja we wisten dat we per chickenbus zouden gaan en dat dat nooit heel comfortabel is maar wat wij niet wisten was dat de chickenbus die naar Coateqeque zou gaan een andere route nam dan gepland. Met ondertussen een enorme regenbui een overvolle bus, een man die op mijn schouder is slaap valt, een kotsend kind voor ons waar het kots langzaam onze kant op loopt en dan ook nog is de klok tikt omdat het allemaal toch wel veel en veel langer duurt dan waar wij op geanticipeerd hadden. Even had ik spijt dat ik niet in de privéshuttle van de school zat maar ach dit was allemaal onderdeel van het avontuur. Net voordat het donker werd haalden wij onze overstap naar de volgende bus wat wel een opluchting was. In dit busje kwamen wij al helemaal in de tropische sferen door de wind, de warme lucht, en de geur van de tropen! Helaas waren wij te laat in Tilapa aangekomen om naar het ‘eiland’ Tilapita te gaan per boot dus moesten we een hotel zoeken in dit kleine dorpje. Achteraf lijkt het allemaal best soepel maar er waren zeker momenten bij dat we elkaar aankeken en ons afvroegen waar wij precies mee bezig waren haha. Nadat we in ons hotel waren aangekomen was het tijd om te eten. 1 eetttentje om precies te zijn met enchilada’s met kaas en vlees. Erg lokaal maar bij gebrek aan beter waren wij ontzettend blij. Slapen en morgen naar ons eiland!

De volgende ochtend gingen wij vroeg met de boot naar Tilapita. Over de rivier en langs de mangrove bossen. Wat is dit toch een bijzondere combinatie strand en bos. Na een korte boottocht kwamen wij aan op het eiland waar zich een waar eilandleven bevond. Met een aantal lokalen die chillend in de hangmat lagen, kippen en varkens die rondliepen, 1 hotel die niet heel veel mensen verwachten en veel villa’s van rijke mensen zowel VS als Guatemala die hier hun vakantiehuis hebben. Echt een plek die nog niet ontdekt is en dat maakte het echt perfect! Ontbijten met een kokosnoot, verse aardbeien en veel water waren wij klaar om naar het strand te gaan. Wij waren vooraf al gewaarschuwd voor de stroming van de zee en de golven zagen er inderdaad ruw uit maar voor de verkoeling was dit toch echt nodig! Het water van de zee was zo warm, dat inkomen niet nodig was. We bleven dichtbij de kust en het was heerlijk. De golven, het strand, de zon en verder helemaal niemand. In de verte misschien 1 visser die met de hand wat vissen aan het vangen was. Echt een onbewoond eiland gevoel en zo puur. Een ochtend lezen op het strand en wij waren allemaal al verbrand. De eerste echte zon voor mij na de winter en dan deze sterkte. Achteraf gezien natuurlijk ook ontzettend dom maar na de kou van Xela, wilden wij alle zonnestralen opvangen. De middag hebben wij doorgebracht in een hangmat al lezend na de beste en verste ceviche ooit. Kleine garnaaltjes in een soort van soep van tomaten, versgebakken tortilla chips en avocado. Perfectie! ’s Middags barste er een bui los en ook ‘s avonds stond er weer seafood op het menu met een Corona. De volgende ochtend was het bewolkt maar dat werkte zeker in ons voordeel om nog even te gaan zwemmen zonder te verbranden en daarna hebben wij nog een tour door de mangrove bossen gedaan. Een prachtig gezicht de hoge bomen die oprijzen vanuit het water en hun immense en intense wortels. Een weekend waarin wij zeker tot rust zijn gekomen maar daarbij ook de onrust van verbranden en vele insecten. Zo kwamen wij een schorpioen tegen in onze wasbak en werden wij telkens weer verrast door weer een ander insect. De geur van zonnebrand gemixt met insectenspray ga ik zeker niet missen maar wel de tropische temperaturen, de Spaanse muziek in combinatie met het geluid van de  golven die kapotslaan op de kust van Tilapita. De terugreis was weer verschrikkelijk. Dit keer wel de korte route maar zo opgepropt dat ik na een half uur al verkrampt was en dacht dit ik dit geen minuut langer kon volhouden. Wat is je lichaam toch fantastisch want na 3 uur zat ik nog steeds in de zelfde houding, simpelweg omdat geen enkele beweging mogelijk was. Kortom weer een heel ander weekend maar wat hebben we genoten.

Ik houd het hier nog wel even vol en ben blij om deze niet toeristische stad zo te mogen leren kennen. Wanneer je Guatemala bezoekt is Antigua een stad waar je meteen verliefd op bent. Super schattig, kleurrijk, schoon en alles klopt daar gewoon. Quetzaltenango is anders. In eerste instantie lijkt het een grootse, drukke stad met veel verkeer, maar wanneer je het leert kennen is het een perfecte echte Guatemalteekse stad. Niet te groot, niet te klein, genoeg te doen voor toeristen zoals hotels en restaurants maar niet teveel zodat het zijn eigen nationale karakter verliest. Waar 61% van de bevolking nog inheems is, is het een stad waar je de Maya invloeden overal om je heen ziet. Kortom een stad die je moet leren kennen want dan heeft deze stad absoluut zijn charme!

Heel veel liefs vanuit Xela,

Marlou-Floor