Safe and sound!

Hoi lieve allemaal,

Jullie zullen het nieuws allemaal vast wel gehoord hebben, vulkaanuitbarsting in Guatemala. De beelden zijn heftig en iedereen heeft het er natuurlijk over. Met mij gaat het goed en ik ben veilig! Op het moment toen het gebeurde was ik in Panajachel, bij het meer van Atitlan, met vrienden. Zij moesten terug naar Guatemala-Stad en gingen de stofwolk tegemoet, ik ging er nog verder vandaan terug naar Xela, Quetzaltenango. Erg verdrietig allemaal, het mooie is dat het ook verbind. Het hele land verzameld kleding, eten, medicijnen, en toiletartikelen of doneert geld met de quote “Guatemala es mas fuerte que un volcán” (Guatemala is sterker dan een vulkaan)!

De afgelopen weken heb ik ook niet stil gezeten. Ik kan zeker zeggen dat ik mijn draai hier helemaal gevonden heb. Aan heel veel dingen kan ik hier wennen, al zijn er ook nog steeds dingen die mij elke dag blijven verbazen en wat ik lastig vind om te zien. De honden, verschrikkelijk. Straathonden zijn hier overal en hoewel ze vaak rustig zijn, ik vind het helemaal niks; Er zijn mensen die hier op straat slapen. Overdag op de hoek van de straat gewoon plat met het gezicht op de stoep. Heel naar om te zien; En de vele wapens overal. Bij banken, politie op straat, je komt ze overal tegen. Daardoor wordt je wel telkens bevestigd van de criminaliteit hier. Maar verder zijn het vooral heel veel goede en positieve dingen hier! Ik geniet van elke glimlach en het ritme wat zeker relaxed is. Bij de bank heb ik mijn vaste bewaker die mij begroet en net in de straat voor CeSSIAM een man die een vers geperst sinaasappel stand heeft met echt de meest vriendelijke glimlach van allemaal. Elke ochtend weer een feest om hem te begroeten.

Mijn plannen zijn hier helaas veelvuldig gewijzigd maar achteraf gezien had ik alles niet anders willen hebben. Ik was van plan Acatenango te gaan beklimmen met een vriendin maar zij had haar rug zo ernstig verbrand dat zij echt geen backpack kon dragen. Na een week in ‘the office’ ging ik dus een weekend tegemoet met weinig plannen, iets wat ik hier niet helemaal gewend ben maar gelukkig had ik al snel een invulling. Vrijdagmiddag en avond heb ik helemaal in het Spaans doorgebracht omdat mijn Spaans beter was dan Vanessa haar Engels. Vanessa studeert Engels bij de school waar ik Spaans heb. Super leuk om met een lokaal meisje te communiceren en zo ben ik ook uitgenodigd bij haar thuis voor het avondeten een andere avond. Het weekend was een ‘welness’ weekend. Zaterdagochtend ben ik naar de Fuentes Georginas gegaan, de hot-springs. Lekker ochtendje badderen, genieten van de bijzondere natuur en de prachtige kleuren op de rotsen door het zwavel. Zondagochtend een wandeling met de Spaanse school gedaan naar Los Vahos, een natuurlijke sauna. De hitte komt van de vulkaan. Ik moet zeggen dat ik meer genoot van de wandeling dan de sauna want dat was toch een beetje alternatief maar absoluut een heerlijke zondag besteding!

Helaas moest ik na dit relaxte weekend naar Guatemala-stad. Ik had van alles er aan gedaan om niet te gaan maar helaas, work was calling. Guatemala-stad is nou niet echt mijn favoriete stad. Daar ben ik echt heel afhankelijk en praktisch gezien was ik opgesloten want door de straat lopen is niet mogelijk. Van huis in de auto, van de auto naar restaurant of kantoor, en weer terug. Mijn reis begon ook verschrikkelijk want door roadblock heb ik twee uur stilgestaan in Chimaltenango en was ik een dag kwijt om er te komen. Dinsdagochtend zouden we ontbijt hebben met Dr. Odilia, 1 van mijn coauteurs waarvoor ik speciaal eerder naar Guatemala-stad was gekomen maar op de dag zelf geen spoor van Odilia te bekennen. Zij was nog in Panama, verkeerd begrepen, zo gaat dat hier… Gelukkig werkte dit in mijn voordeel want daardoor had Dr. Solomons een middag vrij en konden wij meteen aan de slag. Één artikel, woord voor woord gelezen en op het einde schreef hij zo een hele discussie weg. Ik was ontzettend onder de indruk en kapot na zo’n intensieve dag. Krijgen Liza en ik ‘s avonds om 9 uur nog een e-mail waarin hij nog meer wijzigen had. Ongelooflijk, ik was om vier uur al helemaal gaar..

Ik was doordeweeks wel uitgenodigd bij Liza thuis dus dat was wel heel fijn en wat ben ik ontzettend goed verzorgd. 3 kilo zwaarder dat dan weer wel want ik moest al het typische eten proberen. Doordat ik vooral zelf kook schiet dat er wel een beetje in. Van tamales (zoete en hartige variant), tot tortilla met kaas en kool, platanos en mole, perulero een groente soort noem het maar op en dan ook nog pannenkoeken als ontbijt. De middagen hebben we in een winkelcentrum doorgebracht, sportschool en al pratend. Vrijdagmiddag dan toch nog de lunch met mijn coauteur en toen was het alweer weekend!

Na deze intensieve week was het weer tijd voor de nodige ontspanning, en ik had niks beter kunnen bedenken dan het meer van Atitlan. Hier heb ik al vele weekenden doorgebracht maar mocht zeker niet ontbreken in deze trip omdat het buitengewoon prachtig is. Samen met Liza, haar vriend en 2 andere vrienden van hen gingen wij zaterdagochtend om 5.00 de weg op. Een weekend met de locals en 1 amerikaan die ik had uitgenodigd. Eigen huis, zwemmen in het meer in San Marcos, lekker eten, drankjes en kanoën en dat met een uitzicht op de vulkanen, een meer. 

Nu ben ik weer terug in Xela. Het afscheid komt heel dichtbij maar daar ga ik nu nog even niet aan denken. Ik heb nog anderhalve week en daar ga ik optimaal van genieten! Mochten jullie trouwens een goede film willen zien dan kan ik Ixanul aanraden. Een film opgenomen in Guatemala met prachtige beelden en een Maya-meisje die de nodige problemen ervaart.

Liefs en dikke kus uit Guatemala,

Marlou-Floor