Het dagelijkse leven is begonnen - met uitstapjes natuurlijk!

Hola!

Na het weekend doorgebracht te hebben in Xela, had ik nog 2 extra vrije dagen vanwege de dag van de arbeid. Deze heb ik heb eigenlijk vooral in het park doorgebracht, lekker gelezen en observeren, er is hier eigenlijk altijd wel wat gaande. Er zijn vaak ‘optochten’ door de straten met grote wagens, muziek (fanfare), rook en prachtig geklede mensen. Indrukwekkend om naar te kijken en het liefst zou je willen weten waar alles voor dient natuurlijk. Daarnaast is het park een plek waar de kans eigenlijk 100% is dat je aangesproken wordt. Voornamelijk jongens die graag met een blank meisje praten en je maar al te graag Spaans willen leren, altijd goed bedoelt en soms leuk maar soms ook wel heel vermoeiend.  Op woensdag had ik een afspraak met Dr. Solomons in de hoofdstad dus daarvoor ben ik dinsdag al op pad gegaan. Met de bus vanuit Xela naar Guatemala City. Een 4 uur durende busrit over bergweggetjes, ja ik was best wel misselijk. Daarnaast wist ik niet helemaal zeker of het het waard zou zijn en is Guatemala stad echt verschrikkelijkheid. Ik keek hier dus niet echt naar uit maar was gewoon iets wat er even bij hoorde. Gelukkig mocht ik weer bij Liza slapen maar helaas kon zij mijn niet ophalen. Dat je er niet gewoon kan rondlopen ja dat weet ik maar in Guatemala stad kan je ook niet gewoon een taxi pakken. Gelukkig had Liza de vaste chauffeur van CeSSIAM gebeld en ben ik zodoende toch goed aangekomen. Woensdagochtend hadden wij dus de meeting. Het verbaast mij soms toch wel een beetje hoe deze man alles voor elkaar krijgt want hij blijft toch wel een beetje bijzonder. Ik kan nou niet echt van structuur spreken en op sommige dingen ging hij zo gedetailleerd in dat ik dacht, hoe gaan we alles nou ooit behandelen. Dat deden we dan natuurlijk ook niet. Maar het is echt een onwijs slimme, behulpzame en vriendelijk man en dat compenseert alles. Al met al best een productieve ochtend en toen mocht ik de middag weer lekker in de bus terug. De terugrit was een stuk fijner. Het landbouwlandschap bekijken, eigen muziek en denk dat deze chauffeur ook een stuk prettiger reed. Anyway, back in Xela voelde als thuiskomen. Zo fijn om gewoon weer door de straten te kunnen lopen, niet afhankelijk te zijn, eigen eten te koken en je eigen plek te hebben.

Donderdag begon dus soort van mijn ‘standaard’ leven voor hier. Wakker worden, de douche aansteken (heel gewoon en helemaal niet erg), ontbijten in het zonnetje en dan mijn wandeling naar kantoor. Door het historisch centrum (zone 1), de berg omhoog (blijft vermoeiend), en het drukke en levendige zone 3 in waar het meer lokale leven zich afspeelt en iedereen naar zijn of haar werk gaat.  ’s Ochtends werk ik in het kantoor van CeSSIAM in Xela. Veel artikelen opzoeken, beetje schrijven, beetje data analyseren etc. Het samenwerken met Liza is lastig omdat we dus niet op hetzelfde kantoor zitten. Daarnaast heb ik nog een projectje over het registreren voedselconsumptie per 24h. Dit is een heel tijdrovend proces, vooral de vertaling naar wat er precies in deze voedingsmiddelen zit en hiervoor zijn wij aan het kijken naar verschillende databases en programma’s om dit sneller te kunnen registreren. Daarnaast ga ik later deze maand waarschijnlijk nog meelopen met projecten in het veld maar alles is hier nogal last minute en onzeker dus dat laat ik wel op mij afkomen. Mijn collega’s zijn aardig maar praten mega veel en vooral heel snel Spaans maar ik ben hier helemaal welkom.. Één van de collega’s was jarig op vrijdag en iedereen had een onderdeel van het ontbijt meegenomen. Zodoende ontbeet ik een tweede keer met nog scrambled ei, bonen, gebakken banaan en nog een mega stuk taart. Erg gezellig en leuk om de verschillen maar ook de overeenkomsten te zien tijdens verjaardagen!

Na twee halve dagen werken was het alweer weekend. Deze zijn wij goed begonnen op het rooftopterrace van Casa Kiwi met gratis bier omdat het de eerste vrijdag van de maand was. Gezellig met mijn huisgenoten en een waanzinnig uitzicht op de katedraal. Unieke plek voor een vrijdagmiddagborrel!

Zaterdagochtend ging mijn wekker om 4.00. Vandaag stond het beklimmen van vulkaan Santa Maria op het programma. Samen met Emilie en een groep Amerikanen die hier al heel lang zijn, 2 gidsen en de 2 politie agenten begonnen we de hike. Xela is over het algemeen veilig maar de laatste tijd zijn vooral rondom Xela bij het hiken van vulkanen wat overvallen, vandaar ook de politie. Wisselend weer, beetje regen, mooie wolkendekken, voornamelijk door bos en dan af en toe een mooi uitzicht. Het beklimmen van de vulkaan ging eigenlijk best wel prima! Na 3 uur en 20 minuten waren wij dan ook boven. Het is leuk dat dit niet persé voor toeristen is. We kruisten vaak het pad met de lokale bevolking, die dit gewoon beklimmen in hun rok, sandalen, soms met een baby achterop en heel veel bloemen en dan heb je de toeristen, bergschoenen, rugzakken, hike kleding haha. Aan de top hadden wij waanzinnig uitzicht. Helaas niet op de actieve vulkaan Santiguito die bedekt was onder het wolkendek maar wel op de omgeving van de Western Highlands of Guatemala. Ik maakte meteen vrienden aan de top. Een lokaal stel vroeg of ik een foto wilde maken met mijn camera en of ik die dan naar hen kon opsturen. Daarna wilde ze ook nog op de foto met mij en vroegen ze zelfs hoeveel het kostte. Gratis natuurlijk! Super schattig. Op de top van de vulkaan waren veel bloemen en zag je veel mensen bidden. Hun geloof is katholiek maar er is nog het een hele mix met het Maya. Wat heel interessant is. Ze offeren de bloemen voor bijvoorbeeld de God van de regen, God van de zon etc. Na wat bananacake en oatmeal gegeten te hebben begon de afdaling. Na een half uur voelde ik mij ontzettend ziek worden en de afdaling was dan ook een hel. Normaal gesproken is de afdaling sowieso al niet mijn favoriete onderdeel want het ‘spannende’ gedeelte zit erop en je kunt nergens echt meer naar uitkijken maar nu was het voor mij echt zwaar. Ik ging zitten wanneer het nodig was maar wilde eigenlijk zo snel mogelijk naar beneden en ervan af zijn. Eenmaal thuis is al het eten er dan ook uitgekomen en voelde ik mij eigenlijk al snel beter. Echt even een pech situatie. De zondag heb ik rustig aan gedaan. Ik voelde mij nog steeds best wel slap, had nog weinig honger maar was in ieder geval niet meer ziek!

Van zaterdag op zondagnacht om 1.00 was er een aardbeving met een magnitude van 4.0, best wel dicht bij Quetzaltenango. Alles trilde even om ons heen maar gelukkig was het maar kort. Ik wist niet zeker of ik dit droomde of dat het echt was maar de volgende dag bleek het inderdaad een aardbeving en er waren er maar liefst 4 in de afgelopen maand. De meesten wel iets verder weg en op zee. Mijn huisgenootje die hier al langer woont was niet echt onder de indruk haha. Het idee dat het een keer een hele zware kan zijn is wel naar maar daar gaan we niet van uit.

Naast mijn standaard werk ochtenden ben ik deze week begonnen met mijn Spaanse lessen. 2x 1.5 uur per week alleen maar conversatie in het Spaans. Het is vooral ook een hele mooie mogelijkheid om nog iets meer van de cultuur mee te krijgen. Je hebt het vaak over de gewoontes, cultuur, eten eigenlijk van alles en daarnaast kan je natuurlijk ook de vragen stellen die jij interessant vindt. Daarnaast wil ik proberen 3x in de week naar yoga te gaan. De stinkmatten is absoluut een reden om dit over te slaan maar het gevoel wat het nadien oplevert is heerlijk. Alleen het laatste gedeelte waar je daar alleen maar ligt, ‘te ontspannen’ dat mag voor mij wel overgeslagen worden. Dan ben ik toch al bezig met wat ik ’s avonds, morgen of het weekend ga doen. Of yoga het helemaal voor is dat denk ik niet maar een mooie plek om dit uit te proberen en het is hier echt heel zwaar! Daarnaast heb ik een salsa les gevolgd. Ook iets wat mij totaal niet ligt maar wat zo leuk is om te bekijken en hier absoluut bij hoort.

De combinatie van het dagelijkse leven, nieuwe dingen proberen en tripjes is heerlijk en ik kijk er dan ook naar uit om nog veel van deze mooie omgeving te gaan zien. Tot het volgende reisverslag!

Heel veel liefs,

Marlou-Floor